Naaidip over?

Ik had dus al een tijd een mega naaidip.. geen idee waar het vandaan kwam maar plots was hij er! Zo helemaal onverwachts kwam hij in mijn leven. Een vreselijk naaidip. Gelijk wie me ook maar motiveerde, me hielp om projectjes te zoeken, gelijk wie me ook maar probeerde mijn eigen stofjes te verkopen.. het mocht niet zijn. Ik was het naaien beu. Ik was mijn stofjes beu. Ik had net mezelf geforceerd een reeks shirtjes te naaien voor Onno en die bleven dan ook gewoon in zijn kast hangen. Ik was die stof beu gezien. Eerst lag ze lang in mijn kast, en nu hing ze in de kast van mijn zoon. Ik had de shirtjes gisteren zelfs uit zijn kast gehaald en ze bij de hoop om te verkopen gegooid.

Vandaag wou ik plaats maken in mijn naaikast, want ik wou plaats maken om er meer een creatieve kast van te maken. De workshop stempelen had ervoor gezorgd dat ik al enkele extra bakjes had. En dit moest ook in die kast belanden. Want dat is mijn kast!

Dus plaats maken. Mijn stoffen vallen er gewoon uit als ik die kastdeur open trek. Ik plukte er wat stofjes uit en deed ze in een zak om te doneren aan het leger des Heils (wie weet kwam ik mevrouw karma nog eens tegen), de mooiere lapjes stof ging ik op marktplaats verkopen en legde ik op een bergje op mijn bank.
De rest werd gewoon weer opgeplooid en in een donker hoekje geduwd in de kast.

Zoals ik al zei in mijn vorige posts, is mijn energie ver te zoeken. Dus het opmeten van de stofjes om te verkopen, prijsje te zoeken, foto's te nemen en online te zetten, deed me al weer afzien van mijn goed plan. Ik had heel veel zin om ze gewoon in een nog donkerder hoekje te duwen in mijn kast. Tot ik plots de zelfgemaakte shirtjes van Onno zag liggen. De stofjes die ik ging verkopen waren resten van die shirtjes.

Uit het niets haalde ik mijn overlock uit. Ik tekende een patroontje van een shortje en knipte uit alle stukjes een short. Ik ging nooit mooie stofjes gebruiken om pyama's te maken, maar deze keer was het echt voor een goed doel. Rust in mijn hoofd, plaats in mijn kast en dan toch nog genot van iets zelfgemaakts.

Plots ging alles weer goed. De naald gleed over de stofjes, de overlock knipte alles zo mooi af, de boordstof ging gewoon super vlot aan de shortjes en het resultaat maakte me toch blij. Een tweede pyama werd samen gesteld met een glimlach en de derde maakte het helemaal compleet.

Al snel ging ik in mijn kast kijken wat er nog in dat donkere hoekje was geduwd en kwam nog een splinternieuwe halve meter stof tegen. Heerlijke tricot die ik had gekocht in een enthousiasme maar eigenlijk had moeten weten dat het kleur helemaal niet voor Onno is. Dus ... een pyama! Maar na al die zomerpyama's kon hij wel nog iets met lange mouwen (en benen) gebruiken. Het enthousiasme voor het naaien kwam stilletjes aan terug, maar al een patroon beginnen zoeken en overtekenen was nog wel wat te veel van het goede. Ik haalde een afgewassen oude pyama uit zijn kast en begon die stuk te knippen. Ik knipte netjes langs de naden en haalde die helemaal uit elkaar.

Ik legde alle delen op mijn stof en knipte de naadwaarde erbij. Alles ging onder de overlock en al snel kwam een leuke herfstpyama! Dag naaidip!

 

Patroon: Hema pyama, Stof: Domburg Textiel