Optreden

Onno had vandaag een show!!! Met zijn gymles gingen ze optreden in een grote circustent. Alles was heel spannend. Op de middag vertrokken we met de afgesproken kleuren van kledij in de tas, veel drinken, koekjes, verse mango en een kaashapje naar het sportcomplex. Onno schrok wel wat toen hij tijdens de fiestrit de grote circustent zag opdoemen. Hij zei me heel voorzichtig dat hij het toch wel heel spannend vond. Daar aangekomen werden ze in een druk lokaal gestopt om hun om te kleden en toen kwamen de vochtige oogjes. Alles ging zo haastig en druk en snel en chaos overal, dat het voor Onno toch even slikken was. Hij hield hem sterk maar ik zag dat zijn oogjes toch vochtiger werden. Hij wreef alles weg terwijl ik hem zijn gele shirt aandeed en zijn witte short. Ik zei hem dat we strakjes kwamen kijken naar de show, dat ik papa ging halen.. maar mijn moederhartje klopte maar traagjes. Toen vertrok zijn gymklasje met de juf naar de grote tent voor de generale repetitie. De juf nam hem aan de hand en ik zag hem mee slenteren. Hij keek me nog een paar keer aan met die vochtige puppy-oogjes en ik voelde mijn hartje toch een beetje breken. Wat ben ik toch een softie geworden als full-time mama...

Nu we gingen door, ik fietste naar huis en tegen 14.30 waren we op het terrein om aan te schuiven voor de tent binnen te gaan. Blijkbaar was alles uitverkocht en dus heel wat volk.
We zochten een plaatsje en we bleven maar zoeken of we hem ergens konden zien. Wat een gevoel geeft dat toch, zo een optreden van je eigen kind. Hun groepje moest optreden als voorlaatste. Dus ons geduld werd echt op de proef gesteld. De show was mooi en leuk om te zien dat het echt wel de moeite is om Onno in de gymles te houden. Die grotere gymjongens zijn best wel stoer en cool :P

En dan kwamen ze op. Je kan je glimlach gewoon niet stoppen, ik voelde mijn ogen zelfs vochtig worden van alle emotie om je eigen kind daar te zien. Hij was cool.. hij liep er rustig en dromerig bij (zoals hij is) en zag er super vrolijk uit. Hij deed lekker mee en niets hield hem tegen. En wij maar lachen en glimlachen en kijken naar elkaar hoe trots we wel niet op onze kleine grote man waren.

Na zijn optreden gingen we hem op het veld ophalen. Hij straalde.. en wij waren ook zo trots op hem. Heerlijk gewoon. Hij genoot nog lang na... en wij ook.