Ontspanning eerste klas

Voor de trouw kreeg ik het in mijn hoofd om kleine kadertjes te maken, die de fasen van ons leven voorstellen. Ik bestelde van die kleine mannetjes die gebruikt worden bij het maken van die miniatuur treinbanen en steden. Het was een helse opdracht om dan ook maar voor elke fase uit ons leven een mannetje of vrouwtje te vinden die in een positie stond die bruikbaar was. Omdat ik alles eind juni ben beginnen bestellen, moest ik het ook doen met hetgene dat in stock was. Want de leverancier was 2 maanden dicht.
Na zeker een maand weg en weer gemaild, kreeg ik in kleine stukjes alle mannetjes, vrouwtjes, kindjes en meubeltjes thuis gestuurd en kon ik aan de slag. Heerlijk zelfs. Ik bestelde kaders in de Banier en ik begon de lijmgeur door het huis te jagen.
Zalige ontspanning. Al die kleine onderdelen in een compositie zetten waar jij tevreden van bent. De fase ergens ook weer herbeleven en genieten... Vandaag werkte ik ze allemaal af. Twaalf kaders staan nu te pronken op mijn vensterbank en worden vrijdag tentoongesteld op de trouw. Na de trouw krijgen die een mooi plaatsje in ons huis en maken we er nog extra als er nieuwe gebeurtenissen plaats vinden.



Die laatste vind ik pas helemaal geslaagd. Dit is de fase waar we gingen samen wonen. Ik had me vergist bij een kader en de keuken die ik hier ging gebruiken bij onze zwangerschap geplaatst. Ik had enkel nog restjes van meubeltjes over die eigenlijk totaal niet samen passen. Maar toen besefte ik plots, toen wij zijn gaan samenwonen aan 18 jaar deden we het met meubels die we toen hadden, en paste ook niets samen.. dus ideaal. Een vergissing draaide uit naar een perfect kadertje.

Omdat Jules op bezoek was en zot zijn geen zeer doet ...

... en zot zijn geen zeer doet.
Onno ging vrijdag gaan logeren naar mijn meme omdat wij zaterdag ons vrijgezellenfeest hadden. Toen ik Onno aan de lijn had, vertelde hij me dat hij Jules mee had op bezoek. Ik vond het dus mega jammer dat ik pas zondag terug achter Onno ging en dus weinig met Jules ging kunnen doen (ja.. ik houd dus van zo dingen) Ik gaf mijn mama dan maar de opdracht om toch met haar telefoon een paar foto's te maken zodat we toch iets hadden voor in zijn schriftje... Maar bleef het mega spijtig vinden.
Zondag ging ik Onno ophalen (redelijk moe na 5 uurtjes slaap) en ik begon als het ware aan een echte fotoshoot. Mijn gsm trok van alle fases foto's waar Jules en Onno samen opstonden. Het was dan ook autovrije zondag, dus we konden met Onno zijn loopfiets op straat. En gingen dan ook zo naar de frituur om de zondag af te sluiten.
Na het avondritueel kreeg ik toch de kriebels om te naaien.. als zo een popje met wat kleertjes in mijn huis komt, dan krijg ik toch plots zin om die Jules in het nieuw te zetten. Dus ik begon, en ditmaal konden die kleine restjes tricot die ik maar niet kon weggooien maar eigenlijk te klein waren om nuttig te zijn, gebruiken... Ik knipte een heel eenvoudig patroontje uit 2 printjes. Waarschijnlijk tegen alle regels in van de "naaikunde", maar bon.. ik heb dan ook nooit geen naailes gevolgd en ik houd van prutsen en uitproberen. Al heel snel rolden 2 shirtjes vanonder mijn naaimachine. Nu nog een broekje (ja, je kan Jules niet half kleden)... De doos waar Jules in zat om naar hier te komen, vond ik ook wat onhandig. Die was al goed ingedeukt, geen handvat en niet zo ideaal om dus mee te nemen naar huis als je al een 3-jarige oververmoeide sloeber moet thuis krijgen, die alleen maar gedragen wil worden op vrijdagavond en een doos van Jules in de handen krijgt. Zoals ik al zei.. zot zijn doet geen zeer. Ik knipte gewoon wildweg een ronde uit roestbruine stof, knipte op goed geluk een rechthoek uit diezelfde stof en naaiden die rondom met tassenband ertussen. Bovenaan knoopsgaatjes, zoompje, schoenveter gevonden en erdoor gestoken, en ik vond nog een beertje om de touwtjes vast te houden. Ik flockte met geel Jules zijn naam op de zak en klaar. Er zit hier een hippe (al zeg ik het zelf) Jules klaar om terug te gaan naar de klas.
Dan nog vlug de fotootjes geplakt in het schriftje en van het weekend een verslagje geschreven en dus toch tevreden van Jules zijn bezoekje.

De verjaardagstaart

De dag vloog voorbij.. en plots was het al vier uur en tijd voor de taart. Ik had in de voormiddag een chocoladetaart gebakken met een laag chocoladeglazuur. Het bekleden ging ik eigenlijk heel eenvoudig doen. Ik hou niet zo van suikerpasta en marsepein, want ik vind dat altijd uren gepruts en ben nooit tevreden met wat ik bekom.
Nu had ik een werkkraan gekocht om die op de taart te zetten, ik duwde de kraan er wat in alsof hij een schep nam uit de taart (aarde). Ik vulde de bovenkant nog wat op met Maltezers en schuddebuikjes van speculaas omdat die wel voor brokstukken konden doorgaan. En hup de taart was klaar en een groot succes.

Cupcakes voor in de klas

Onno zit in een dubbele klas, dus dubbele traktaat dit jaar... 40 cupcakes rolden uit mijn oven, legde er een kleine beetje crème-au-beurre op om het plakkend te maken en plaatste er een kleine figuurtje op van Tom of Jerry. Een gewone simpele cupcake met een iets kleurrijke toets. De cupcakes zelf vulde ik ook maar half, want die kleine sloebers moeten nu ook niet ongemakkelijk lopen ervan. Nu nog bedenken hoe ik ze allemaal veilig en wel naar zijn klas krijg morgen.

Verjaren in stijl

De kroon is af en de t-shirt uit de H&M is ook gepimpt. Zo kan hij die dan ook (na het wassen want chocolade komt er morgen zeker aan) aandoen als hij maandag naar de klas trekt. Wat wordt hij groot en wat ben ik melig :p Maar de shirt vind ik alvast geslaagd. Ik had nog een strijkapplicatie liggen van 'van ikke' en ik wist gewoon niet waar ik die wou op strijken. Du s nu is hij eindelijk uit mijn doos verdwenen en kregen het mannetje en de hond een kroontje op.