Naaidip over?

Ik had dus al een tijd een mega naaidip.. geen idee waar het vandaan kwam maar plots was hij er! Zo helemaal onverwachts kwam hij in mijn leven. Een vreselijk naaidip. Gelijk wie me ook maar motiveerde, me hielp om projectjes te zoeken, gelijk wie me ook maar probeerde mijn eigen stofjes te verkopen.. het mocht niet zijn. Ik was het naaien beu. Ik was mijn stofjes beu. Ik had net mezelf geforceerd een reeks shirtjes te naaien voor Onno en die bleven dan ook gewoon in zijn kast hangen. Ik was die stof beu gezien. Eerst lag ze lang in mijn kast, en nu hing ze in de kast van mijn zoon. Ik had de shirtjes gisteren zelfs uit zijn kast gehaald en ze bij de hoop om te verkopen gegooid.

Vandaag wou ik plaats maken in mijn naaikast, want ik wou plaats maken om er meer een creatieve kast van te maken. De workshop stempelen had ervoor gezorgd dat ik al enkele extra bakjes had. En dit moest ook in die kast belanden. Want dat is mijn kast!

Dus plaats maken. Mijn stoffen vallen er gewoon uit als ik die kastdeur open trek. Ik plukte er wat stofjes uit en deed ze in een zak om te doneren aan het leger des Heils (wie weet kwam ik mevrouw karma nog eens tegen), de mooiere lapjes stof ging ik op marktplaats verkopen en legde ik op een bergje op mijn bank.
De rest werd gewoon weer opgeplooid en in een donker hoekje geduwd in de kast.

Zoals ik al zei in mijn vorige posts, is mijn energie ver te zoeken. Dus het opmeten van de stofjes om te verkopen, prijsje te zoeken, foto's te nemen en online te zetten, deed me al weer afzien van mijn goed plan. Ik had heel veel zin om ze gewoon in een nog donkerder hoekje te duwen in mijn kast. Tot ik plots de zelfgemaakte shirtjes van Onno zag liggen. De stofjes die ik ging verkopen waren resten van die shirtjes.

Uit het niets haalde ik mijn overlock uit. Ik tekende een patroontje van een shortje en knipte uit alle stukjes een short. Ik ging nooit mooie stofjes gebruiken om pyama's te maken, maar deze keer was het echt voor een goed doel. Rust in mijn hoofd, plaats in mijn kast en dan toch nog genot van iets zelfgemaakts.

Plots ging alles weer goed. De naald gleed over de stofjes, de overlock knipte alles zo mooi af, de boordstof ging gewoon super vlot aan de shortjes en het resultaat maakte me toch blij. Een tweede pyama werd samen gesteld met een glimlach en de derde maakte het helemaal compleet.

Al snel ging ik in mijn kast kijken wat er nog in dat donkere hoekje was geduwd en kwam nog een splinternieuwe halve meter stof tegen. Heerlijke tricot die ik had gekocht in een enthousiasme maar eigenlijk had moeten weten dat het kleur helemaal niet voor Onno is. Dus ... een pyama! Maar na al die zomerpyama's kon hij wel nog iets met lange mouwen (en benen) gebruiken. Het enthousiasme voor het naaien kwam stilletjes aan terug, maar al een patroon beginnen zoeken en overtekenen was nog wel wat te veel van het goede. Ik haalde een afgewassen oude pyama uit zijn kast en begon die stuk te knippen. Ik knipte netjes langs de naden en haalde die helemaal uit elkaar.

Ik legde alle delen op mijn stof en knipte de naadwaarde erbij. Alles ging onder de overlock en al snel kwam een leuke herfstpyama! Dag naaidip!

 

Patroon: Hema pyama, Stof: Domburg Textiel

Zucht...

Wat een weer.. regen, regen, regen... ik voel dat mijn lijf gewoon snakt naar de zon. Ik ben doodop en futloos. Mijn energie zit ergens heel ver weg maar ik vind het helemaal niet terug. Projecten worden aan de kant geschoven en elke dag lijkt gewoon ontzettend druk (is soms ook wel veel te doen, het lijkt niet gewoon zo). Vandaag een rustige dag. Ik ging normaal elke donderdag naar de speel-o-theek werken maar die is stopgezet. Hij werd vorige week leeg gemaakt en nu heb ik een vrije donderdag. Ik hoor de wasmachine vers water nemen, de regen langs de ramen en mijn ogen pieken van moeheid... Ik wil alles opruimen omdat het me dan rust in mijn hoofd heeft en dan kan ik wel wat leuks doen.. maar mijn futloosheid zorgt er voor dat het opruimen gewoon niet afgewerkt raakt en dat ik zo op het einde van de dag "niets" leuks gedaan heb. En doe er nog een portie hormonen bij en dan zijn we wel helemaal compleet voor een fijne dag :P

Ik ga een douche nemen (want die geeft me vaak wel energie), en ik ga mijn vitaminen ook weer uithalen om de dag te starten.

(En deze post geef ik dan ook geen label want die past nu echt wel nergens bij)

Optreden

Onno had vandaag een show!!! Met zijn gymles gingen ze optreden in een grote circustent. Alles was heel spannend. Op de middag vertrokken we met de afgesproken kleuren van kledij in de tas, veel drinken, koekjes, verse mango en een kaashapje naar het sportcomplex. Onno schrok wel wat toen hij tijdens de fiestrit de grote circustent zag opdoemen. Hij zei me heel voorzichtig dat hij het toch wel heel spannend vond. Daar aangekomen werden ze in een druk lokaal gestopt om hun om te kleden en toen kwamen de vochtige oogjes. Alles ging zo haastig en druk en snel en chaos overal, dat het voor Onno toch even slikken was. Hij hield hem sterk maar ik zag dat zijn oogjes toch vochtiger werden. Hij wreef alles weg terwijl ik hem zijn gele shirt aandeed en zijn witte short. Ik zei hem dat we strakjes kwamen kijken naar de show, dat ik papa ging halen.. maar mijn moederhartje klopte maar traagjes. Toen vertrok zijn gymklasje met de juf naar de grote tent voor de generale repetitie. De juf nam hem aan de hand en ik zag hem mee slenteren. Hij keek me nog een paar keer aan met die vochtige puppy-oogjes en ik voelde mijn hartje toch een beetje breken. Wat ben ik toch een softie geworden als full-time mama...

Nu we gingen door, ik fietste naar huis en tegen 14.30 waren we op het terrein om aan te schuiven voor de tent binnen te gaan. Blijkbaar was alles uitverkocht en dus heel wat volk.
We zochten een plaatsje en we bleven maar zoeken of we hem ergens konden zien. Wat een gevoel geeft dat toch, zo een optreden van je eigen kind. Hun groepje moest optreden als voorlaatste. Dus ons geduld werd echt op de proef gesteld. De show was mooi en leuk om te zien dat het echt wel de moeite is om Onno in de gymles te houden. Die grotere gymjongens zijn best wel stoer en cool :P

En dan kwamen ze op. Je kan je glimlach gewoon niet stoppen, ik voelde mijn ogen zelfs vochtig worden van alle emotie om je eigen kind daar te zien. Hij was cool.. hij liep er rustig en dromerig bij (zoals hij is) en zag er super vrolijk uit. Hij deed lekker mee en niets hield hem tegen. En wij maar lachen en glimlachen en kijken naar elkaar hoe trots we wel niet op onze kleine grote man waren.

Na zijn optreden gingen we hem op het veld ophalen. Hij straalde.. en wij waren ook zo trots op hem. Heerlijk gewoon. Hij genoot nog lang na... en wij ook.

Even workshoppen als rust

Het was een vreselijke drukke dag vandaag.. en dan sta ik meestal met hoofdpijn op om toch even te zien hoeveel ik weer aankan. Onno had een vrije dag en ging naar een verjaardagsfeestje en ik ging tussendoor gaan solliciteren. Overal heen gefietst en gehold. Vlug eten maken en Onno bedklaar maken om dan door mijn man afgelost te worden om te gaan workshoppen. Veel te laat vertrokken dus aan een aardig tempo gefietst om toch maar op een aanvaardbare tijd toe te komen op de bestemming.

En dan rust.. stempels maken.. heerlijk. Ik zat intussen met vreselijke hoofdpijn want al dat haast en doortrappen op de fiets zorgde daar natuurlijk voor. Maar ik genoot van de workshop, een kopje koffie en een cakeje erbij... Ik maakte mijn eerste stempels. Het was super gezellig.

De fietstocht naar huis was echt een afsluiter van de dag. Ik was zo blij thuis te komen en me in de zetel te ploffen met enkele pijnstillers, een kersepitje in mijn nek en enkele afleveringen van Games of thrones.

De stempelgekte zette ik over op mijn zoontje en die was echt onder de indruk. We gingen samen boodschappen doen en maakten een stempel-maak-doosje klaar voor als we daar gewoon eens op een regenachtige dag zin in hebben. En de middag zelf maakten we al Angry birdstempels.

Goeiemorgen

Vandaag heeft Onno een dagje vrijaf. Heerlijk uitslapen zit er niet altijd in, maar gewoon het haastig ochtendritueel even opzij zetten is ook al heerlijk.

Deze morgen glipte mijn man heel stilletjes naar zijn werk en ik bleef precies verder slapen...
Deze morgen stond Onno dan als eerste dan op. En hij deed het ochtendritueel, die ik elke morgen met hem moet doen om hem uit bed te krijgen, eens met mij.

Hij kwam mijn kamer binnen, zei "morgeeeuuu" en trok de gordijnen open om de zon op mijn gezicht te laten vallen. Ik knipperde met mijn ogen en zag een vrolijk snoetje staren naar mijn gezicht.

"Goede morgen schat"

Karma

Karma ... i like it...

Gisteren ging ik bij een vriendin ontbijten. Ze vertelde me dat ze naar Gent ging verhuizen en dat ze voor haar kindjes een goede school zocht. We bekeken samen de buurten en ik stelde haar (natuurlijk) mijn "oude" school voor. Ik zei haar ook dat ik wel even mijn directie wou contacteren om te vragen of er plaats was. Ze dacht dan ook van een klein jobje te zoeken, want in Belgie kunnen de kinderen best iets langer naar school en is het ook wel vlotter te combineren met werk.

Thuis mailde ik onmiddellijk de directie en ik kreeg een positief antwoord dat er plaats was voor haar kindjes in de jaren waar ze naar toe gaan en dat hij nog een toezichter zoekt en dus zeker eens met haar wil praten.
Ik was zo blij met het nieuws en ik voelde dat ze zelf ook een hele pak rust over haar kreeg.

Toen ik thuis kwam en samen met een andere vriendin genoot van het zonnetje op het balkon terwijl onze kindjes zich heerlijk nat maakten aan en in de waterbaan, kreeg ik telefoon.
Een schooltje belde me dat ze mijn c.v. en sollicitatiebrief hadden ontvangen en dat ze me graag op gesprek wilden. Ik viel helemaal uit de lucht want ik had de dagen er voor al wat afwijzingen gekregen omwille van mijn belgisch accent. Ik had me er dan ook bij neergelegd dat ik dan inderdaad niet zoveel kans maak om in het onderwijs te stappen hier. Maar goed... Ik ben blij dat ik me gewoon al eens kan gaan voorstellen en eens zien hoe de andere schooltjes hier aanvoelen.

Dopjes

Speelgoed hebben we zeker genoeg. Eerlijk gezegd te veel... Ik merk ook dat ik vaak dingen koop waar ik vroeger gek van was. Zo heb ik die oude vintage fisherprice dingen, luisterboeken met cd en zo verder. Maar goed... daar kijkt Onno niet naar...

Bakken vol duplo, want een treinbaan met 10 sporen dat is niets...
Een bak playmobil want je wil natuurlijk dat je zoontje eens wat afwisseling heeft en niet alleen maar die duplotrein door je huis laat rijden.
En auto's, tuurlijk auto's, want je hebt een jongen en die spelen met auto's. Ik gaf al de oude auto's van toen mijn broer en ik klein waren aan Onno. Ik vond toen ook leuke autobanen op tweedehands en dat dus ook allemaal in een bak. Want dan kan hij echt wel leuk met die auto's spelen.
Ik zwijg dan nog over de bakken met gezelschapsspelen en de bak met plastic (de diertjes en allerlei andere zaken die uiteindelijk ook bad-proof zijn).

Alles geordend in bakken en ik hield me nog in om gelamineerde labels te maken met pictos... sterk van me als leerkracht!

Maar goed... hier enkele foto's van mijn zoon met zijn favoriete speelgoed voor het moment. Dopjes...

Energie van bloemen

Ik hou van wilde bloemen. Nu mijn tuin maar traagjes aan het ontpoppen is, dan verwen ik me af en toe met enkele bloemetjes uit de supermarkt. Best wel heerlijk als je na je dagje, nog brood en beleg gaat halen voor de volgende dag, om dan naar huis te wandelen met een boeketje bloemen. Het voelde echt als een leuke afsluiter van de dag. Ik had er door nog wat energie gekregen om mijn tafel helemaal netjes achter te laten en deze morgen ging ik al stofzuigen. Want de bloemen staan natuurlijk het mooist op een lege tafel in een stofvrije kamer. 

Dus bij deze, bloemen geven me energie! Net zoals ontspullen en douchen. Dat laatste is dan ook misschien het handigst om snel energie op te doen.

Even op orde in mijn hoofd

Soms heb je van die dagen dat alles gewoon anders aanvoelt. Je bent moe (zoon met oorontsteking) en je loopt even wazig door het leven.. Deze morgen was heel wazig. Ik voel me zelfs zo wazig dat ik vandaag af en toe de gedachte heb wat dingen om te gooien in mijn leven en in wat dingen extra energie te steken. Gewoon er aan denken hoor, de energie is er verre van. Ik warmde deze morgen zelfs oude koffie op omdat ik geen koffie meer in huis had en dan ook door dat miezerig weer echt niet naar buiten wil.

Ik wil rust in mijn hoofd.. maar dan echt van kleine zaken hoor. Er woelen zeker geen stormen in mijn hoofd. De laatste maanden ben ik ook echt aan het ontspullen. Heeeeeerlijk gewoon. Soms is het wel wat pijnlijk het moment zelf maar het geeft me alvast een goed gevoel nadien en eigenlijk ook weer nieuwe energie. De laatste week deed ik 6 zakken kledij naar het Leger Des Heils en werd toen ook onmiddellijk beloond door mevrouw Karma (is heel zeker een dame die Karma) met een gevonden heerlijk stofje bij een weggooihoop op straat.

Ook mijn zoon leer ik ontspullen. Hij wou overlaatst een waterbaan. Hij mocht die van ons maar hij moest daarvoor wel een boel speelgoed weg doen. Hij ging de kamer binnen en hij had in no-time allerlei zaken die hij niet meer wou. Alles werd verkocht en hij kreeg zijn waterbaan. En ja.. die staat intussen echt wel vol met water met dit weertje.

Mijn volgende ontspul-acties zijn wel mijn stofjes en mijn keukengerief. Daar moet dringend rust in komen. Alleen moet ik even de energie er voor vinden om er aan te beginnen.

Maar goed, wat ik vandaag in mijn wazig moment heb beslist:

- Minder sociale media (want dan blijf ik maar kauwen op andermans zaken terwijl ik wel genoeg te kauwen heb in mijn leven)

- Meer ontspullen (dat is duidelijk, rust)

- Ontspannende dingen zoeken (vooral papiergewijs weer dingen beginnen doen en nieuwe workshops zoeken. Stempels maken, brieven schrijven, snailmail)

- Mindfullness (even afremmen en genieten van kleine zaken, ik heb meldingen in mijn agenda om even mindfull te doen elke dag en Hello fresh de komende weken want dit is voor mij ook mindfullness. Even gewoon stappenplan volgen en koken terwijl ik me lekker van de drukke dag afstap en niet meer nadenk er over)

- Papieren agenda (rust in dingen onthouden en overzicht en kan ik combineren met mijn papiervoornemen)

- Nieuwe projecten eerst eens goed overwegen (ik knik soms onmiddellijk ja en ik word ook altijd heel enthousiast over zaken. Heel vaak doe ik het gewoon om wat variatie in mijn dagen te krijgen. Maar het vraagt heel vaak gewoon soms te veel energie nadien en word ik er weer onrustig van, ook al zijn de projecten soms zo leuk. Een project is leuk als ik mezelf ook volledig kan op gooien. Dit kan dan ook weer gecombineerd worden met mijn papieren agenda. Dit is dan ook de lastigste want ik heb nu wel nog wat projecten af te werken die me onrust geven.)

- Bloggen (gewoon voor mezelf. Bloggen.. Ik vond het vroeger heerlijk om te doen en weer na te lezen. Maar dan raak je plots in de war. Je hebt een schoolblog, een persoonlijke blog, een creatieve blog.. en op den duur heb je geen blog meer. Deze blog wordt nu gewoon mijn mengelmoes. Straks even de tags aanpassen naar een 5-tal en dan kan het gewoon gesorteerd worden... een gesorteerde mengelmoes.)

Hehe.. dit was dus even een post aan mezelf om me er af en toe aan te herinneren.

Zo dat was even een goed bedachte wazige morgen

Een bloem!

Ik hou echt veel van bloemen... wilde bloemen. Onze terras ligt allemaal in tegels maar ik zorgde voor heel wat bloempotten en ging in april al aan de slag. Knollen, bollen en zaadjes. Het groen schoot af en toe de lucht in... alleen de zwarte kater zorgde er dan ook vaak voor dat het heel snel werd bijgesnoeid. Ook al staat er kattengras tussen, die bladeren van de planten lijken hem toch meer te bekoren. Elke ochtend, met mijn koffietje, ga ik kijken naar mijn plantjes. Sommige krijgen een nieuwe plaats (op tafel als mijn kat ze te veel bij snoeit) en andere worden eens gedraaid. Ik zie buiten langs de straten al een heleboel bloemen. Bloeiend en geurend en kleurend... maar mijn terrasje blijft enkel groen. Tot deze morgen... Daar kwam mijn eerste bloem voorzichtig piepen. Heeeeeeerlijk... instant happiness. Ik hoop dat we vertrokken zijn. Ik plantte zoveel verschillende zaken dat het nu gewoon allemaal een verrassing wordt wat er uit komt...

Kinderboekenparade

Vandaag gingen we naar de kinderboekenparade. Op stap met de tram tot aan het station en daarna wandelden we al in de leuke sfeer... we vonden het geweldig. We zagen Nijntje en Dolfje rond lopen en we werden dan ook naar binnen gelokt in het kinderboekenmuseum. Onno had al snel een grote kleurplaat gezien en ging aan de slag, terwijl Tom een koffietje bestelde. Geronimo Stilton was aan het signeren en de kindjes stroomden maar binnen. Achter het hoekje kregen we van een dame met een super wijde letterrok een kleurboeken en toen ging Onno even meedansen met rupsje nooit genoeg. En dan op ontdekking in het museum in de hoop Dikkie dik te zien, want dat wou Onno dus heel erg. We ontdekten prachtige muren gemaakt van boeken, verscholen kamertjes met leuke dingen, een grote zoekplaat die toevallig ook in Onno zijn kamer hangt.. Hij ging in het huisje van Kikker en tekende een tekening voor eend,... Daarna de trap op. Daar kon Onno een tattoo krijgen en we gingen lekker aanschuiven. Wat spannend voor hem als hij op de grote stoel mocht gaan zitten om zijn tattoo te krijgen. De gruffalo werd op zijn arm gezet en vanaf dan liep Onno met zijn arm in de lucht. Op de volgende verdieping kon Onno helemaal wild gaan. Hij kon door gaatjes kruipen en kwam zo in verschillende verhalen terecht. De kraanwagen van Pluk, de huisjes van pim en pom, de kleine ijsbeer zijn holletjes, tussen het graan van Dikkie dik, het huisje van Nijntje en zo verder. In de grote kamer was dan ook het verhaaltje van rupsje nooit genoeg en kon Onno door alles kruipen van het verhaaltje om dan te eindigen als een vlinder. Het was heel leuk maar ook wel heel druk. We zijn dan met de tram naar huis terug gekeerd en nog even gestopt aan een marktje om toch iets te eten.

Alleen Dikkie dik hebben we jammer genoeg niet gezien.. maar Onno was al heel tevreden.