Gisteren ging ik bij een vriendin ontbijten. Ze vertelde me dat ze naar Gent ging verhuizen en dat ze voor haar kindjes een goede school zocht. We bekeken samen de buurten en ik stelde haar (natuurlijk) mijn "oude" school voor. Ik zei haar ook dat ik wel even mijn directie wou contacteren om te vragen of er plaats was. Ze dacht dan ook van een klein jobje te zoeken, want in Belgie kunnen de kinderen best iets langer naar school en is het ook wel vlotter te combineren met werk.
Thuis mailde ik onmiddellijk de directie en ik kreeg een positief antwoord dat er plaats was voor haar kindjes in de jaren waar ze naar toe gaan en dat hij nog een toezichter zoekt en dus zeker eens met haar wil praten.
Ik was zo blij met het nieuws en ik voelde dat ze zelf ook een hele pak rust over haar kreeg.
Toen ik thuis kwam en samen met een andere vriendin genoot van het zonnetje op het balkon terwijl onze kindjes zich heerlijk nat maakten aan en in de waterbaan, kreeg ik telefoon.
Een schooltje belde me dat ze mijn c.v. en sollicitatiebrief hadden ontvangen en dat ze me graag op gesprek wilden. Ik viel helemaal uit de lucht want ik had de dagen er voor al wat afwijzingen gekregen omwille van mijn belgisch accent. Ik had me er dan ook bij neergelegd dat ik dan inderdaad niet zoveel kans maak om in het onderwijs te stappen hier. Maar goed... Ik ben blij dat ik me gewoon al eens kan gaan voorstellen en eens zien hoe de andere schooltjes hier aanvoelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten