Kaptrui met zakken

Onno is een zakkenman... die loopt de hele dag (als hij zakken vindt) met zijn handen in zijn zakken en het liefst ook een kap aan. Ik had hier nog mooie sweaterstof liggen en die moest er wel dringend eens door geraken. Het is nu nog winter en die sweaterstof kan nu wel wat nut hebben. Dus hupla... mijn patroontje van de kaptrui moest er weer aan geloven. Maar ik ging terug een stapje verder. Neen... geen dinostaart of kippenvleugels... maar zakken.
Nadat ik alle stukken had overgetekend en geknipt, naaide ik alvast de schouders aan elkaar. Zoals altijd bij de kaptrui. Daarna tekende ik de zakken heel willekeurig. Ik wou ze nu ook niet te groot, maar toch goed voor die kleine handjes.

Ik legde die netjes op de rand van het voorpand. Ik spelde dit vast met de goede kanten op elkaar. Daarna legde ik op mijn reeds gespelde zak het ander deel erop (met de verkeerde kanten op elkaar) en legde dan mijn achterpand er netjes op. Zo kwamen de zakken juist te liggen en netjes op elkaar.

Dan stikte ik de zakjes vast aan de zijkant door een stiksel te geven langs de zijkant. Ik deed dit ook gewoon allemaal met de stretchsteek.

Eens de zakjes er aan de zijkanten aanhingen, kon ik gewoon verder werken aan de kaptrui. De mouw werd erop gespeld en dan aan de schouders vast genaaid. En dan werden de zijkanten gewoon ook dicht genaaid. De zakken werden naar buiten gelegd, zodat ik de zijkant (met dan de uitstekende zakken) gewoon in een stuk kon dicht naaien.

Het resultaat was dus best goed. De zakjes zitten er leuk in.

Ik ging ook nog eens een stapje verder met de kap. In plaats van altijd een knoopsgat te naaien, haalde ik mijn prymtang nog eens uit en stak er een mooi gaatje in.

Ik ben heel tevreden met het resultaat. Ook de boordstof heb ik achterwege gelaten en heb het eens afgewerkt met de stof zelf.