Onno ging vrijdag gaan logeren naar mijn meme omdat wij zaterdag ons vrijgezellenfeest hadden. Toen ik Onno aan de lijn had, vertelde hij me dat hij Jules mee had op bezoek. Ik vond het dus mega jammer dat ik pas zondag terug achter Onno ging en dus weinig met Jules ging kunnen doen (ja.. ik houd dus van zo dingen) Ik gaf mijn mama dan maar de opdracht om toch met haar telefoon een paar foto's te maken zodat we toch iets hadden voor in zijn schriftje... Maar bleef het mega spijtig vinden.
Zondag ging ik Onno ophalen (redelijk moe na 5 uurtjes slaap) en ik begon als het ware aan een echte fotoshoot. Mijn gsm trok van alle fases foto's waar Jules en Onno samen opstonden. Het was dan ook autovrije zondag, dus we konden met Onno zijn loopfiets op straat. En gingen dan ook zo naar de frituur om de zondag af te sluiten.
Na het avondritueel kreeg ik toch de kriebels om te naaien.. als zo een popje met wat kleertjes in mijn huis komt, dan krijg ik toch plots zin om die Jules in het nieuw te zetten. Dus ik begon, en ditmaal konden die kleine restjes tricot die ik maar niet kon weggooien maar eigenlijk te klein waren om nuttig te zijn, gebruiken... Ik knipte een heel eenvoudig patroontje uit 2 printjes. Waarschijnlijk tegen alle regels in van de "naaikunde", maar bon.. ik heb dan ook nooit geen naailes gevolgd en ik houd van prutsen en uitproberen. Al heel snel rolden 2 shirtjes vanonder mijn naaimachine. Nu nog een broekje (ja, je kan Jules niet half kleden)... De doos waar Jules in zat om naar hier te komen, vond ik ook wat onhandig. Die was al goed ingedeukt, geen handvat en niet zo ideaal om dus mee te nemen naar huis als je al een 3-jarige oververmoeide sloeber moet thuis krijgen, die alleen maar gedragen wil worden op vrijdagavond en een doos van Jules in de handen krijgt. Zoals ik al zei.. zot zijn doet geen zeer. Ik knipte gewoon wildweg een ronde uit roestbruine stof, knipte op goed geluk een rechthoek uit diezelfde stof en naaiden die rondom met tassenband ertussen. Bovenaan knoopsgaatjes, zoompje, schoenveter gevonden en erdoor gestoken, en ik vond nog een beertje om de touwtjes vast te houden. Ik flockte met geel Jules zijn naam op de zak en klaar. Er zit hier een hippe (al zeg ik het zelf) Jules klaar om terug te gaan naar de klas.
Dan nog vlug de fotootjes geplakt in het schriftje en van het weekend een verslagje geschreven en dus toch tevreden van Jules zijn bezoekje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten